Kategorie programów P2P
Na ogół P2P kojarzy się z pobieraniem plików multimedialnych z Internetu. Faktem jest, że to najbardziej znana dziedzina wykorzystania tej technologii i że była ona bodźcem dla jej twórców. Programów sieci i protokołów jest wiele, dlatego dwa z nich zostały opisane szczegółowo w rozdziale 2. Ale poza wymianą plików multimedialnych technologia P2P znalazła też inne zastosowanie, zyskując coraz to nowe dziedziny działania.
Wymiana plików
Jak już wspomniano powyżej, jest to najbardziej znana szerokiej rzeszy odbiorców dziedzina zastosowania technologii P2P. Także niniejsza praca najwięcej uwagi poświęca tej dziedzinie. Zainteresowanie i szeroka popularność sprawiają, że jest to jedna z najszybciej rozwijanych technologii i w chwili obecnej możemy już mówić o 4 generacji programów P2P, służących wymianie plików.
Przykładem pierwszej generacji programów był Napster, charakteryzujący się posiadaniem centralnych serwerów, bez których praca systemu była niemożliwa. Pozbycie się newralgicznego punktu i całkowita decentralizacja sieci, która pojawiła się wraz z wprowadzeniem na rynek programów opartych o protokół Gnutella, było na tyle przełomowym technicznie wydarzeniem, że zaczęto określać ten rodzaj technologii mianem drugiej generacji. Jednakże i ten model sieci okazał się niewystarczający, a całkowita decentralizacja przy znaczniej liczbie użytkowników, sięgającej niejednokrotnie kilku milionów, wymusiła szukanie nowych rozwiązań. Przełomowym krokiem okazał się częściowy powrót do modelu opartego o serwer. W ten sposób powstały sieci hybrydowe z wyróżnionymi superwęzłami i dały początek trzeciej generacji programów P2P wymiany plików. Do najpopularniejszych i najbardziej znanych przedstawicieli 3 generacji należała sieć FastTrack i program działający w tej sieci Kazza, a także opisana w rozdziale 2.2 sieć ed2k i jej najbardziej znany klient, eMule. Trzecia generacja programów P2P charakteryzowała się znacznie szybszym wyszukiwaniem plików i znacznie mniejszą ilością zapytań krążących w sieci.
Dalszy rozwój technologii to nowe rozwiązania takie jak podział plików na części (tzw. hashowanie), umożliwiający pobieranie plików z więcej niż jednego miejsca, szyfrowanie przesyłanych danych czy posługiwanie się identyfikatorem ID zamiast adresu IP,w celu połączenia się z innym węzłem w sieci. Programy spełniające te funkcje, są dziś nazywane programami czwartej generacji.
Komunikacja
Jest to kolejna kategoria programów P2P. Najbardziej znanym i zaawansowanym technologicznie projektem tego typu jest Skype (rozdz. 2.3), służący do przeprowadzania bezpośrednich rozmów głosowych i tekstowych, a także video w oparciu o strukturę sieci internetowej. Istnieje też wiele innych komunikatorów, szczególnie tekstowych, wykorzystujących technologię P2P. W niektórych z tych systemów istnieją centralne elementy, takie jak serwer logowania, służący identyfikacji użytkownika i zapobieganiu podszywania się pod innych użytkowników. Technologia P2P wykorzystywana jest w momencie prowadzenia rozmowy, która może odbywać się bezpośrednio między zainteresowanymi stronami. W tym przypadku wyszukiwanie użytkowników ma inny charakter niż w przypadku wyszukiwania plików. Użytkownicy przeważnie sami budują sobie listę użytkowników, z którymi chcą się kontaktować. Mogą to robić wysyłając zapytanie do serwera, który posiada listę wszystkich użytkowników bądź sami dodają użytkowników, przez dopisanie ich do odpowiedniej listy.
Współpraca – dzielenie zasobów sprzętowych
Wykorzystywanie mocy obliczeniowej tysięcy komputerów na świecie w celu wykonania wspólnego projektu, to kolejna dziedzina, w której technologia P2P znalazła zastosowanie. Pomysł budowy wirtualnego komputera, składającego się z tysięcy zwykłych komputerów połączonych w jedną sieć, jest jednym z najbardziej spektakularnych zastosowań P2P. Technologia ta, określana mianem grid computing, znalazła zastosowanie w projektach naukowych i biznesie. Przykładem aplikacji tego typu jest projekt SETI.
Platforma
Technologia P2P może być używana nie tylko do wymiany plików, prowadzenia rozmów czy jednoczesnego korzystania z zasobów sprzętowych wielu komputerów. Może być postrzegana znacznie szerzej i z zupełnie innej perspektywy. Znakomitym przykładem takiego podejścia jest projekt JXTA, wspierany i rozwijany przez firmę Sun. JXTA jest swego rodzaju platformą wykorzystująca technologię P2P. Zadaniem takiej platformy jest zgrupowanie urządzeń, aplikacji czy systemów operacyjnych w jedną wspólną sieć, w której każdy element (węzeł) może wymieniać informacje na równych zasadach z innym węzłem. Węzłem w takiej sieci może być zarówno czujnik poziomu paliwa, jak i baza danych na dysku jakiegoś komputera. JXTA jest zbiorem otwartych i uogólnionych protokołów P2P.
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.